Parkinson

Ziekte van Parkinson

De ziekte van Parkinson is een chronisch progressieve neurodegeneratieve aandoening. Het begint meestal tussen het 50ste en 60ste levensjaar en wordt voor een groot deel veroorzaakt doordat een kleine groep cellen (neuronen) in de hersenen (substantia nigra) beschadigt en afsterft. Hierdoor wordt geen dopamine meer aangemaakt, die nodig is om goede controle te hebben over de lichaamsbewegingen.

De reden dat deze zenuwcellen afsterven is niet bekend. Ook is er geen test of onderzoek, die definitief kan differentiëren tussen de ziekte van Parkinson en andere vormen, zoals het hypo kinetisch rigide syndroom. De diagnose wordt daarom gesteld op het klinisch klachtenpatroon.

Symptomen parkinson

Om te kunnen spreken van Parkinson moet er naast stijfheid ook minsten twee van de volgende symptomen optreden:

• Traagheid
• Trillen (tremor)
• Houdings- en balansstoornissen
• Loopstoornissen

Andere veelvoorkomende symptomen zijn: zachte stem, maskergelaat, kleiner handschrift, voorovergebogen houding, problemen bij eten en drinken, moeite met slapen etc. Tevens kunnen mensen belemmerd zijn in hun sociale en maatschappelijke participatie.

Parkinson verloopt bij iedereen anders en is een onvoorspelbare ziekte. Het heeft een progressief karakter, dit betekent dat de symptomen in de loop der jaren verergeren.

Behandeling

Omdat de ziekte bij iedereen anders verloopt, vraagt de aanpak om een brede behandeling.

Medicatie kan de ziekte niet genezen, maar kunnen wel helpen om de klachten te verminderen. Daarnaast kan revalidatie helpen om zo optimaal mogelijk te functioneren, waarbij rekening wordt gehouden met de mogelijkheden en beperkingen.